TK 1952
Door: Demi Penders
Blijf op de hoogte en volg Demi
13 Februari 2017 | Turkije, Istanbul
Ik heb het nog niet eerder gehad; zo’n moeite met het afscheid en ik kan eigenlijk ook niet echt uitleggen wat er dit keer anders is dan anders. Ik ga alleen, klopt. Ik ga naar India, klopt. En ook al heb ik mij ingelezen, ik heb geen idee wat me te wachten staat. Ik ben blij dat de reis zo lang duurt; zo heb ik toch even de tijd om eerst mijn gevoel een klein beetje onder controle te krijgen voordat ik overweldigd word door nieuwe indrukken en nieuwe gezichten.
Vandaag herinnerde ik me iets wat iemand mij zei toen die gene naar het buitenland verhuisde. Ik vond het wel toepasselijk. ‘Ja hoor.. ik wilde dit weer doen. En nu zit ik hier. En nu? Waarom doe ik mijzelf dit aan?!’ Ja.. zo voelde het afscheid wel een beetje. Ik wil weer weg en ook zo ver. Waarom doe ik mijzelf maar ook mijn omgeving dit aan? Waarschijnlijk kom ik daar direct achter zodra ik de Indiase geuren, kleuren en cultuur opsnuif. Afscheid is gewoon moeilijk.
Lekker depri berichtje, maar ik heb er echt wel zin in! Het is alleen nogal spannend.
M’n backpack was overigens maar 16 kilogram! Hey-ho! Dat is wel wat anders dan de zes dozen naar Engeland en 31 kilogram naar Kaapstad. Mijn lunch was een tomatenpasta en een zakje Turkse geroosterde hazelnoten. Niet bepaald gezond, maar als ik verschillende bronnen mag doen geloven zit ik toch 4,5 maand chronisch aan de diarree. Geen zorgen dus.
-
13 Februari 2017 - 19:00
Diana:
lieve demi, gaat helemaal goed komen.
Zal zeker spannend zijn! Maar je zal daar heel veel mooie momenten en indrukken beleven.
Ik ben in iedergeval jaloers op jou. Geniet ervan xxx ik zal goed voor je moeder zorgen en extra lief voor haar zijn ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley