Mahabalipuram - India

Ohhhh wat ben ik aan het genieten! Ik zit hier met boordevol privacy, in mijn onderbroek, op een mega bed, met schoon haar in Mahabalipuram. Even bijtanken na een rocky start.

Een cultuurshock van jewelste, me afvragend of ik hier de enigste ben die zich zo verveelt in een afgelegen dorpje omringd door heel veel niks, maar vooral veel honden en koeien. Het lijkt er wel op, want toen ik maar wat uit verveling op mijn laptop begon te tokkelen 'stoorden ze me maar niet, want ik was zo druk bezig!'. Een beetje meer communicatie zou zeker niet verkeerd zijn; alles, maar dan ook alles word besproken in het Tamil waardoor ik vooral een beetje achter de meute meehuppel, niet wetend waar ik nu weer heen word gereden.

Ik zie wel de mooiste dingen. Zo reden we naar één van de vier bedel communitie die worden gesteund door de CARE foundation. Huizen van modder en riet, kindjes die met hun blote billetjes door de modder zichzelf vooruit helpen. Ik waande me zo in 'groeten uit de Rimboe'. Er werden twee rieten matjes voor ons uitgerold (wat tevens ook als hun bed functioneerd) en er werd een hoop over en weer gediscuseerd. Ik kreeg er natuurlijk helemaal niks van mee, maar ik kreeg genoeg aandacht van de kindjes die schaamteloos over mijn witte armen wreven (maar even vergetend waar die linker hand normaal voor dient) en niet meer bijkwamen toen ik op z'n westers met mijn hoofd knikte.

En gister.. na me zeven dagen gewassen te hebben met een emmertje water, kon ik eindelijk plaats nemen onder een douche. Een paar traantjes van pure gelukzaligheid en toen bleek de douche ook nog van warm water voorzien te zijn. Ik kon zomaar in mijn handdoekje de douche uitstappen zonder me direct te hoeven bedekken. Meer heeft dit mens echt niet nodig.